Sevcan Soylu YAZDI

Bir köyü, bir kuytusu olmalı insanın. Uzun,dar bir yolu; çam ağaçlarının kapattığı. Köy yoluna dönünce, yüzüne kendine özgü kokusunun vurduğu.

Ahhh o sonbaharda sararan,  baharda canlanan bağlara ... Yazın göbeği kükürt kokusu... 

Huzur bulduğu, zamanın durduğu bir köyü... Kapısındaki çiviyi dedesinin çaktığı, babasının diktiği erik ağacına salıncak kurduğu.... 

O eski gülmelerin, mutlulukların, huzurun kireç boyalı duvarlarına sindiği bir köyü...

Kış vakti güp güp yanan sobasında çaydanlığın cızırtısı...

Akşam vakti geldi mi camın önüne geçip kardeşiyle araba yarışı yaptığı... Bile bile karanlıkta oturup,  sobanın deliğinden yelpaze gibi tavana yansıyan ışığın izlendiği...

Evet evet ! annesinin mutfakta yemek hazırlarken babasıyla sohbet ettiği...

Bir köyü olmalı insanın şehirden kaçıp sığındığı...

Tüm kış hazırlığını  komşuları ile birlikte yaptığı...

Makarnasindan, bulguruna , konservesinden, salçasına...

Ahh o kasa dolusu çoluk çocuk başına toplanılan domesteslerin ... Büyük su dolu mavili kremli leğenlerde yıkandığı...

Birilerinin soyduğu bir kısmının doğradığı..

Hani hafif ince uzun olur onlar. yumurta gibi.

Içinde iri iri sapsarı çekirdeklerinin olduğu..

Toprağın tüm kokusunu tohumuna bıraktığı

Dallarındaki yeşilinin kökünde kaldığı...

Hani dometes toplarken çıkan kokuda olduğu gibi...

Belki de sapsarı tozunun bize bıraktığı

Yanı başında tuz.

Yerken içine çektiğin ..

Sulu sulu çekirdekleri ile gelir

Elma gibi kütür kütür...

Belki de onca emeğin ve birliğin tadına geçtiği...

Sonrasında hicbir yerde aynı tadı alamadığın..

İcindeyken bütün bunları kıymetle sevgiyle yaşadığın...

Uzaktayken de özlemle andığın.

Ahhh canım ciğerim...

Bu yaz çok daha büyük, birlik ve beraberlikle...

Nice nice hazırlıkların yapılması dileğiyle

Şükür ve Sevgiyle

Hep daha güzel günlere