Gülüzar İz Tamer yazdı

“Osmancık” edebiyatımızda Tarık Buğra’nın kitaplarından birinin, coğrafi olarak pirinçleriyle ünlü ilçemizin ismidir. Bir başka “Osmancık” da var; saydam sarı, yuvarlak taneleriyle sarı kehribarın salkım şeklinde sıralanmış zannını uyandıran Osmancık üzümü.

En kaliteli kehribarların Baltık kıyılarındaki sarı kehribarlar olduğunu öğrendiğimde bu rengi kuzey rüzgarları taşımış olabilir mi diye düşündüm. Sanki rüzgarlarla güneş işbirliği yaparak salkımlara kehribar görüntüsü vermişler, nasıl ki kehribar parçacıklarının içinde ki minik canlılar dikkatli bakılınca görülebilir, Osmancık’ın çekirdeği de görülebilir.

Hazanın hüzne döndüğü zamanlar gelince iyice sararırmış olur. Yaprakların dökülmesiyle salkımlara nifirneler de katılır, aile tamamlanmıştır. Dolapta sapları kurusa da diriliğini kaybetmeyen, Osmancık ilk yağmurlara kadar omcada kalabilir. Son turfandadır.

Coğrafi işaretle tescillenmesi geç kalan Osmancık, bu amaçla yol kat ettikçe sahiplenmek isteyenler de artıyor. Menfaat söz konusu olunca beyin kıvrımları artan, bu kıvrımlar arasında yeni yollar açmaya çalışan yurdum insanın trajikomik hallerini sıkça rastlarız. Süreçte de benzerleri davranışlarla karşılaşıyoruz. Örnek mi?; Osmancık’ta pirinç pilavı yemekte olan vatandaşlarımızdan biri, kalem tutarlığının cesaretiyle mizansen oluşturmuş. Bizim Osmancık, Orta Karadeniz’den getirilmiş. Şimdi sahiplenmenin tam zamanıymış. Pirinç tezgahlarının yanına bu üzümü koymak nasılda kârlı olurmuş… Üzümü tarife çalışınca atış tamamen boşa çıkıyor. Siyah ve seyrek taneli olmalı demiş, canım kardeşim. Tanımıyorsun bile!

Üzüm diyarlarının tek bir Osmancık’ı vardır! O da bizim Osmancık! Eylül ayında Gökçealan’a uğrayın tatlı maya ekmek (nohut mayası), tulum peyniri, Osmancık üzümünün beraber üçlü lezzeti tadın. İsterseniz cevizle ikili lezzet oluşturun. İsterseniz salkımı güneşe tutun görüntüsünün asaletini içselleştirip lezzetine varın.

Gülüzar İz Tamer.